KAR...........

                                                     Belki bir umuttu
                                                     Yağan kar taneleri
                                                     Her tanede kaybolan
                                                     Bir dua vardı semalara savrulan
                                                     Yaradanla kul arasında sır olan
                                                     Yakarışlar.....
                                                     Taneler kopuyor ana diyarından
                                                     Her tanede bir melek
                                                     Her meleğe bin dua
                                                     Savrulsun karlarla göklere...
                 
                                                                        Elif Çetinkaya.........  

BİR ADAM

                              Bir adam çok uzak uzak bir dünyada
                             Yaşıyor gerçekleşmeyen soyut duygularla
                             Bir ümit belki olur diye
                             Nafile uyanıyor o boş rüyadan...
                             Yallızlık üşütüyor yorgun bedenini
                             Gönülden kopup gelen deli duygular
                             Coşmuş bir çağlayan gibi
                             Setler yıkarcasına haykırıyor yallızlığını...
                             Susuyor kendi dünyasında
                             Küsmüş tüm dostlarına
                             Dost arar dost içinde
                             Maskeler düşmüş,gerçeklerle başbaşa
                             Beklentiler yok olmuş
                            Kurumuş bir ağaç misali
                            Yaparakları dökülmüş
                            Kurumuş dallarıyla yapa yallız

                                  Bir adam.....