Sebepli sebepsiz bir avuntuya kapılırım bazen
Gözlerim rüzgarın estiği yöne doğru
Umutlarımı da aldım yanıma
Belki lazım olur..
Hayata biraz geç kaldık sanırım,
Ağlamaklı bir gözle ancak gözyaşlarını görebilirsin
Ve sayabilirsin içindeki tüm korkuları
Birer birer..
Susabildiğin kadar özgür
Konuştuğun kadar tutsaksın düşüncelerine
Ve bazen
Sen bile şahitlik etmezsin sözlerine..
Yine de herşeye rağmen bir umut ararsın ya hani
Hani yıldızların hepsi senin dilek dilemen için yukarıdadır
Ve hepsi senin yıldızındır aslında..
Bizim hiç yıldızımız olmadı mesela
Ne zaman bir yıldıza doğru baksak
Ne zaman içimizden dilek tutmak gelse
- O benim yıldızım! diye bir ses duyduk
Sonra sadece seyrettik yıldızları
Ve anladık ki
Tüm kainat ipotek edilmiş yalancı bakışlara..
Yaptığımız uçurtmalar hiç uçmadı ama
Biz her yaz gökleri seyrettik hayallerimizi uçurarak..
Nereden başlasam sona yakın
Nerede nokta bulsam başı belli değil..
Hayalcilikle suçlandık bir zaman
Gerçeklerden kaçıyormuşuz
Gerçek nedir diye sorduğumda;
- yaşamaktır.. dediler
Meğer biz yaşamıyormuşuz..
İncilmedik bir kalbimiz kalmıştı, o kutsalımızdı
O hiç aklımızda olmayan
Ama en ufak bir kıvılcımda yerinden fırlayan
O bizi sevgilere satandı..
Karanlığın diğer adı yalnızlıktı
Güneş hiç doğmayacaktı penceremize
Ve biz yağmurlu hayaller iliştirdik gözlerimize..
Her sigara yakışımızda
Tüm kötülükleri içimize çekiyorduk nefes tadında
Ve her sigarayı
Gözlerimizde söndürüyorduk aslında..
Camdan kalpler taşıyorduk
Her an kırılabilirdi
Her an
Paramparça olabilirdi
Sevilmediğim tüm sevgilerim..
Susuyorduk..
Sevilmesek bile sevmeyi biliyorduk
Ve her yalnızlıkta
Kalbimizin buğusuna gözyaşlarımızı çiziyorduk..
Korkuyorduk..
Çünkü
Kalp kırmak çok basitti
Ve bizim sahip olduğumuz tek şey;
Camdan kalplerimizdi.
Şahin YENİLMEZ ......Alıntı....
29 Eylül 2013 Pazar
19 Temmuz 2013 Cuma
11 Mayıs 2013 Cumartesi
SEN YOKSUN Kİ ANNE
Günaydın anneciğim....
Anneler günün kutlu olsun.
Ama sen yoksun ki anne !...
İlk kez ayrı düştük
Gözler ağlamaklı,yürek yaralı
hani yürek acır,hırpalanır zaman ,zaman
Sol yanım ilk kez bu kadar acıyor anne.....
Anneler günün kutlu olsun
Ama sen yoksun ki anne !...
Bu sabah ayrılık zamanı
perdeler örtük odan karanlık
Sen yoksun ki anne
Gözümdeki bir damla yaşa kıyamazken,
Sağnak yağışlı koydun da gittin...
Hani bana anam derdin ya ,
Yüreğime evlat acısını koydun da gittin.
Ayrılanlar veda eder ,veda etmeden,
Sesizce çıkıp gittin......
Bütün çocuksu yanlarımı kaybettim
Sen gittin,ben büyüdüm anne.......
Gidenler hep beklenir,
Gelmeyeceğini bilipde beklerim anne...
Bu gün anneler günü ,
Özlüyorum sen yoksun ki anne !.....
Şimdi hediyeni veriyorum,
Bir Fatiha, bir de Yasin.......
Ruhun şad mekanın cennet olsun
Annem.....
Elif Çetinkaya......
4 Şubat 2013 Pazartesi
Dost
Nicedir özlemişim
Bir bardak çayı yudumlamayı
Sohbetin demine vurup
Eskilere gitmeyi....
Radyoda çalan bir şarkı
Alıp gitti geçmişe
Seher yeli çık dağlara
Güneş topla benim için
Nasıl da sindirerek söylerdik
Özgürlüğü,barışı,anlatan her şey uyardı bize
Dostlukta sadakat
Paylaştıkça büyüyen sevgi vardı.
Ulaşılmayan kahkahalarımız
Gıpta edilecek sevinçlerimiz vardı.
Kavgayı sevmezdik
Hesapsızca tartışmalarımız vardı
Ardından ağlayarak sarılmamız
Unuttururdu derdi kederi
Özlemişim koyun koyuna yatmayı
Çoğu zaman güneşle doğardık
Uykusuzluk kimin umrunda
Özlemişim aynı kaptan yemeyi
Alkolü sevmesek de
İhmal Etmezdik şarap içmeyi
Bir kadeh kırmızı şaraba
Sığdırırdık tüm Anıları
Bazen susardık dolu dolu olurdu gözlerimiz
Bir bakışla paylaşırdık dertlerimizi
Şimdi iki çay doldurdum
Belki alırsın kokusunu
Ansızın çalıverirsin kapımı
Yürekte özlem,arada mesafeler var
Çağırsam gelir misin ............?
Dost
Elif Çetinkaya.................sevgilerimle
15 Ocak 2013 Salı
KAR...........
Belki bir umuttu
Yağan kar taneleri
Her tanede kaybolan
Bir dua vardı semalara savrulan
Yaradanla kul arasında sır olan
Yakarışlar.....
Taneler kopuyor ana diyarından
Her tanede bir melek
Her meleğe bin dua
Savrulsun karlarla göklere...
Elif Çetinkaya.........
11 Ocak 2013 Cuma
BİR ADAM
Bir adam çok uzak uzak bir dünyada
Yaşıyor gerçekleşmeyen soyut duygularla
Bir ümit belki olur diye
Nafile uyanıyor o boş rüyadan...
Yallızlık üşütüyor yorgun bedenini
Gönülden kopup gelen deli duygular
Coşmuş bir çağlayan gibi
Setler yıkarcasına haykırıyor yallızlığını...
Susuyor kendi dünyasında
Küsmüş tüm dostlarına
Dost arar dost içinde
Maskeler düşmüş,gerçeklerle başbaşa
Beklentiler yok olmuş
Kurumuş bir ağaç misali
Yaparakları dökülmüş
Kurumuş dallarıyla yapa yallız
Bir adam.....
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)